Historia zespołu Giulia y los Tellarini jest przepełniona zbiegami okoliczności i kaprysami przeznaczenia. To właśnie przeznaczenie pcha do Barcelony Giulię - wokalistkę z akordeonem w rękach, gdzie w studiu poznaje muzyków natychmiast zakochujących się w jej głosie i razem z nią tworzących nowy projekt. Początkowo miał on być muzycznym krajobrazem świata, ale siłą rzeczy krajobraz ogranicza się do ciepłego śródziemnego morza, sugestywnego chanson, łacińskiego tremendismo, meksykańskiej tragedii i eleganckiego jazzu. Idąc tymi ścieżkami i korzystając z pomocy przyjaciół, tworzą album pod tytułem „Eusebio”. Kolejnym szczęśliwym zbiegiem okoliczności materiał przygotowany na „Eusebio” trafia w ręce reżysera Woody Allena, który zachwyca się muzyką zespołu i postanawia wykorzystać ją w ścieżce dźwiękowej swojego nowego filmu „Vicky Cristina Barcelona”. Nie dość, że utwór zatytułowany „Barcelona” staje się głównym tematem filmu, to jeszcze kolejny z tej płyty „Rey del retiro” pojawia się w filmie dwukrotnie. A kim jest tytułowy Eusebio? Eusebio to z jednej strony natchnienie Giuli i jej zespołu, barceloński emeryt, wciąż pozostający artystą. Inaczej: miły, starszy mieszkaniec okolic Gracia w Barcelonie. Można go często spotkać w kawiarniach lub placach, rysującego portrety wszystkich tych, którzy chcą mu pozować. Jego unikalny styl zafascynował członków grupy, więc postanowili zebrać jego portrety i obok tekstów piosenek umieścić je książeczce dołączonej do płyty.