Premiera - 18.04.2011, „Wielki Romantyk” ery big beatu - dusza zespołu Czerwone Gitary, charyzmatyczny solista, autor popularnej muzyki filmowej, kompozytor największych polskich przebojów minionych kilku dekad. Seweryn Krajewski (ur. 1947) rozpoczął zawodową karierę muzyczną w grupie Pięciolinie w Gdańsku. Kiedy do formacji dołączył Krzysztof Klenczon przekształciła się ona w Czerwone Gitary. Był styczeń 1965 roku - przez kolejne pięć lat Czerwone Gitary były najpopularniejszym zespołem polskiej sceny młodzieżowej, używając jako swojej wizytówki hasła: „Gramy i śpiewamy najgłośniej w Polsce!”. Już w niecały rok po założeniu grupa zdobyła pierwsze miejsce w plebiscycie prestiżowego miesięcznika Jazz w kategorii zespołów wokalno-instrumentalnych, zaś w rok później powtórzyła ten sukces. Czerwone Gitary zdobywały liczne nagrody, m.in. na kolejnych festiwalach opolskich (gdzie w 1967 roku Polska Federacja Jazzowa przyznała nagrodę za kompozycję Sewerynowi Krajewskiemu). Doszło do tego wyróżnienie najważniejszego amerykańskiego pisma bran żowego, Billboard (w 1969 roku) i „Złoty Mikrofon” amerykańskiej polonii dla „najpopularniejszego polskiego wykonawcy”. Kolejne albumy Czerwonych Gitar zdobywały status „Złotej płyty” i biły rekordy sprzedaży. Repertuar grupy tworzyli obaj równorzędni liderzy - Seweryn Krajewski oraz Krzysztof Klenczon. Ten pierwszy utożsamiany był zazwyczaj z „romantycznym” obliczem zespołu (Anna Maria), lecz był on także autorem wielu rock’n’rollowych przebojów, m.in. Nie zadzieraj nosa i Takie ładne oczy. Po odejściu Krzysztofa Klenczona w 1970 roku Seweryn Krajewski panował w Czerwonych Gitarach niepodzielnie. W ciągu kolejnych lat istnienia zespołu skomponował takie przeboje, jak Ciągle pada, Płoną góry, płoną lasy, Mam dobry dzień, Słowo jedyne - ty, Port piratów, Trzecia miłość - żagle, Niebo z moich stron czy Wschód słońca w stadninie koni. Był też autorem prawdziwych „megahitów”: Nie spoczniemy i Remedium. Tę ostatnią piosenkę (znaną także pod tytułem Wsiąść do pociągu) - ale w wykonaniu Maryli Rodowicz - uznano w plebiscycie Polskiego Radia za „przebój 40-lecia”. Pod koniec lat 70-tych Seweryn Krajewski postanowił poświęcić się głównie pracy kompozytorskiej. Rozwiązał zespół Czerwone Gitary (reaktywowany na początku lat 90-tych dla kilku entuzjastycznie przyjmowanych tras koncertowych) i rozpoczął drugi etap kariery - jako solista. Od tamtej pory pisał też coraz więcej dla innych artystów (warto przypomnieć, że jego piosenka Gondolierzy znad Wisły w wykonaniu Ireny Jarockiej zdobyła wyróżnienie na festiwalu opolskim już w 1968 roku). Najbardziej owocna artystycznie okazała się współpraca Seweryna Krajewskiego z Marylą Rodowicz, dla której napisał wielki przebój Niech żyje bal, wyróżniony na World Song Festival w Los Angeles (1984) oraz m.in. Leżę pod gruszą (Święty spokój), Gołębi song czy Wariatka tańczy. Nagrywał z nią także romantyczne duety: Kołysanka dla „Okruszka”, Ludzkie gadanie, Pogoda na szczęście. Seweryn Krajewski solista - liryczny wokalista, świetny gitarzysta, aranżer i wszechstronny muzyk, który od początku lat 80-tych tworzy wyłącznie we własnym domowym studio - ma za sobą bliski i trwający do dziś, romans z filmem. To głównie z komponowanych przez niego ścieżek dźwiękowych pochodziły kolejne wielkie przeboje: Uciekaj moje serce (piosenka zainspirowana muzyką do serialu telewizyjnego „Jan Serce”), Baw mnie (film fabularny „Och, Karol”) albo Czekasz na tę jedną chwilę (z głośnego obrazu Marka Piwowskiego „Uprowadzenie Agaty”). Komponował wyłącznie do tekstów najlepszych autorów, m.in. Agnieszki Osieckiej, Magdy Czapińskiej i Jacka Cygana. Był ulubionym kompozytorem Agnieszki Osieckiej - ich wspólny projekt „Strofki na gitarę” (ballady na głos z gitarą) zaowocował ponadczasowymi nagraniami, zaliczanymi dziś do pereł polskiej muzyki popularnej. W naszej kolekcji – ukazującej artystę w różnych konfiguracjach instrumentalnych – znalazły się także utwory nowsze, m.in. Lubię ten smutek oraz nowa wersja pieśni dedykowanej Janowi Pawłowi II Bądź wśród nas. Owocem aktywności artystycznej Seweryna Krajewskiego w ostatnim okresie są m.in. albumy „Jestem” (2003) oraz „Jak tam jest” (2011). Artysta zrealizował także album na żywo ze wspólnej trasy koncertowej z Andrzejem Piasecznym, „Na przekór nowym czasom” (2009).