-
Powrót do listy
 
Spis utworów:
1. Op. 26 Nr. 1 cis-moll. Allegro appassionato
2. Op. 26 Nr. 2 es-moll. Maestoso
3. Op. 40 Nr. 1 A-dur. Allegro con brio
4. Op. 40 Nr. 2 c-moll. Allegro maestoso
5. fis-moll op. 44
6. As-dur op. 53
7. Polonez-Fantazja As-dur op. 61
Wykonawca: RAFAŁ BLECHACZ
Tytuł: CHOPIN: POLONEZY
Dystrybutor: DEUTCHE GRAMMOPHON / UNIVERSAL MUSIC PL
 
Premiera - 10.09.2013. Nowy album Rafała Blechacza, tym razem poświęcony Polonezom Fryderyka Chopina. Nagranie tych utworów jest nie tylko ważnym punktem w dyskografii artysty, ale i w całej historii nagrań Polonezów. Na płycie znalazło się siedem polonezów, a wśród nich Polonez As-dur nr 7 i Polonez-Fantazja op. 61. Blechacz jest jednym z tych artystów Deutsche Grammophon, których płyty kupowane są najchętniej. Do tej pory albumy tego pianisty sprzedały się w liczbie ponad 180 tys. egzemplarzy. Poprzedni album zawierający kompozycje Debussy’ego i Szymanowskiego zdobył w tym roku „Fryderyka” w kategorii Najlepszy album z muzyką klasyczną, a już w pierwszym tygodniu po premierze osiągnął w Polsce status złotej płyty. „Wyjątkowy recital Chopinowski dwudziestosześcioletniego polskiego pianisty. Rafał Blechacz konsekwentnie rozwija swą karierę od czasów zwycięstwa w Konkursie Chopinowskim. Słychać dokładnie, dlaczego jego gra porównywana jest do pianistyki jego rodaka, Krystiana Zimermana”. (recenzja koncertu w Royal Festival Hall w Londynie) „Słychać było, że Blechacz kontroluje wszystkie aspekty tej muzyki. Zwiewne partie prawej ręki wykonał z wielką uwagą i precyzją, dzięki czemu muzyka miała szansę oddychać i wybrzmieć do końca. Artysta ten bez wątpienia zajmie miejsce wśród największych”. (recenzja koncertu w Herbst Theatre San Francisco) „Na sali była cisza – Blechacz zawładnął uwagą wszystkich słuchaczy. Czytelność, finezja, dyscyplina w odniesieniu do temp i dynamiki oraz muzyczna dojrzałość uwiodły słuchaczy. Jego muzykalność kwitnie w odpowiednio dobranym repertuarze, we właściwych warunkach jaśnieje. Artysta ten, w najlepszym sensie tego słowa, próbuje, szuka, odkrywa, ale zawsze pozostaje wierny tekstowi. Nie usiłuje robić z Chopina młodego showmana czy autora melodii salonowych. Interesuje go polski Chopin, a w dwusetną rocznicę urodzin kompozytora dobrze usłyszeć to w wykonaniu polskiego pianisty”. (Feature, Philip Kennicott, „Grammophone”, 1 maja 2010 r.)