Premiera - 23.03.2018. ‘Boarding House Reach’ pokazuje Jacka rozwijającego swoją muzyczną paletę, za sprawą prawdopodobnie najambitniejszej płyty w jego dotychczasowym dorobku, przynoszącą zarówno ponadczasowe, jak i nowoczesne piosenki. Otoczony spartańskimi warunkami mieszkania bez żadnych rozrywek, White używał do jej stworzenia tego samego sprzętu, na którym grał mając 15 lat (ćwierćcalowy, czterościeżkowy magnetofon, prosty mikser i najbardziej podstawowe instrumentarium). Eksploruje na nim niezwykłe muzyczne terytoria - od rock’n’rolla, electro i hard funku, po proto punk, hip hop, gospel blues, a nawet country - wszystkie odkrywane na nowo, idealnie pasujące do jego wizji i potrzeby eksperymentowania. ‘Boarding House Reach’ jest muzycznym testamentem kreatywnej siły White’a i jego odważnych ambicji artystycznych. Urodzony jako najmłodszy z dziesięciorga rodzeństwa, Jack White wychował się w Detroit, a od 2005 roku mieszka w Nashville. Jest jednym z najbardziej płodnych i znanych artystów ostatnich dwudziestu lat. Kiedy w roku 1997 powołał do życia The White Stripes, nikt (a już najmniej on sam) nie spodziewał się, że czerwono-biało-czarny dwuosobowy zespół wejdzie w świat głównego nurtu. Debiutancki album zespołu i jego następca ‘De Stijl’, zebrały uznanie krytyków i stworzyli grono wiernych fanów, jednak dopiero wydanie ‘White Blood Cells’ z 2001 roku wepchnęło The White Stripes na okładki czasopism, które przyciągnęły większą publiczność za sprawą światowej trasy koncertowej. ‘Fell in Love With a Girl’ był przełomowym hitem zespołu, a towarzyszący mu klip Lego Michel Gondry’ego został wybrany przez Pitchfork, jako najlepszy teledysk z 2000 roku. Wydanie w 2003 roku albumu ‘Elephant’ nie tylko potwierdziło reputację zespołu, ale też przyniosło ‘Seven Nation Army’ - utwór, który nie tylko wspiął na szczyt listy przebojów, ale stał się stadionowym hymnem towarzyszącym igrzyskom sportowym na całym świecie. W 2004 roku White nawiązał współpracę z Lorettą Lynn, jako wykonawca i producent wziął udział w nagraniu jej albumu ‘Van Lear Rose’, za który dostał nagrodę Grammy dla “najlepszego albumu country” i “najlepszej współpracy w muzyce country z partią wokalną”, za singiel ‘Portland, Oregon’. Do tej pory White ma na koncie dwanaście nagród Grammy w ośmiu różnych kategoriach i 34 nominacje. W 2007 roku został także uhonorowany przez producentów i realizatorów dźwięku nagrodą ‘President’s Merit Award’. W 2006 roku utworzył “nowy zespół starych przyjaciół” - Raconteurs. Ich debiutancki album ‘Broken Boy Soldiers’ przyniósł singiel ze szczytu listy przebojów ‘Steady, As She Goes’, a także pokazał inną stronę White’a, dzielącego obowiązki kompozytora, wokalisty i gitarzysty. W 2009 roku White powrócił do swojego pierwszego instrumentu, czyli perkusji i z członkami The Kills, Queens of the Stone Age i The Greenhornes utworzył The Dead Weather. Wydając dwa albumu w ciągu dwóch lat, prezentował mroczne i porywające koncerty, jeszcze bardziej pokazując swoją wszechstronność. W 2015 roku zespół wydał swój trzeci studyjny album ‘Dodge and Burn’ i otrzymał nominację do nagrody Grammy za “najlepszy teledysk" do piosenki ‘I Feel Love (Every Million Miles)’. Również w 2009 roku White utworzył w Nashville swoją własną wytwórnię płytową (Third Man Records) w której na przestrzeni ponad dziewięciu lat wyprodukował i wydał ponad 500 płyt. Z katalogiem wydawnictw tak zróżnicowanych, jak Margo Price, U2, Pearl Jam, Neil Young, Lillie Mae, Melvin, Dwight Yoakam, Wolf Eyes, My Bubba, Loretta Lynn, SHIRT, Ennio Morricone i The Dead Weather, Jack White zdobył reputację lidera w branży płyt winylowych. 24 kwietnia 2012 roku White wydał nakładem Third Man Records/XL Recordings swój pierwszy solowy album ‘Blunderbuss’. Album zadebiutował na pierwszym miejscu listy w USA - pierwszy raz w karierze White'a - i był zarówno najlepiej sprzedającym się albumem winylowym, jak i najlepszym debiutem solowym w 2012 roku w Stanach Zjednoczonych. ‘Blunderbuss’ dotarł także na pierwsze miejsce w Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Szwajcarii oraz otrzymał pięć nominacji do nagrody Grammy, w tym za “album roku”, “najlepszy album rockowy”, za piosenkę ‘Freedom at 21’ w kategorii “najlepszej rockowej piosenki” oraz w następnym roku “jako najlepszy wykonawca” i “najlepszy teledysk” do piosenki ‘I'm Shakin’. Będący następcą “złotej płyty” ‘Blunderbuss’, album ‘Lazaretto’ ukazał się 10 czerwca 2014 roku i ponownie zadebiutował na pierwszym miejscu listy przebojów w Stanach Zjednoczonych, a także w Kanadzie i Danii, nie tylko pobijając rekord sprzedaży w ciągu pierwszego tygodnia płyty winylowej - sprzedając się w ilości 40 000 egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych. Był także najlepiej sprzedającym się albumem winylowym w 2014 roku. Do dzisiaj winylowa wersja ‘Lazaretto’ na całym świecie sprzedała się w nakładzie przekraczającym 210 000 egzemplarzy. Tytułowy utwór przyniósł mu nagrodę Grammy za “najlepsze rockowe wykonanie”. ‘Lazaretto’ przyniósł także dwie nominacje do nagrody Grammy za “najlepszy alternatywny album” i dla “najlepszej rockowej piosenki”. 9 września 2016 roku ukazał się zbiór ‘Jack White Acoustic Recordings 1998–2016’. Zawierający 26 utworów dwupłytowy album, przynosił alternatywne wersje i miksy oraz wcześniej niepublikowane nagrania The White Stripes, Raconteurs i zreformowany materiał solowy. Wcześniej tego roku White nawiązał współpracę z Muppetami, aby nagrać utwór ‘You Are The Sunshine of My Life’ Stevie’go Wondera z towarzyszeniem legendarnego zespołu muzycznego Muppetów Dr. Teeth and the Electric Mayhem. Pojawił się w ostatnim odcinku sezonu. W roku 2017 White kontynuował swoją pracę jako producent Beyoncé, A Tribe Called Quest, Lillie Mae i The American Epic Sessions z Alabama Shakes, Nas, Eltona Johna, Becka i Willie’ego Nelsona i innych. Na najnowszym albumie ‘Boarding House Reach’ White wziął na siebie obowiązki wokalisty, zagrał na gitarach akustycznych i elektrycznych, perkusji, organach i syntezatorach. Ponadto, wspiera go wspaniałe grono artystów, wśród których znaleźli się: perkusista Louis Cato (Beyoncé, Q-Tip, John Legend, Mariah Carey), grający na basie Charlotte Kemp Muhl (The Ghost of a Saber Tooth Tiger) i NeonPhoenix (Kanye West, Lil Wayne, Jay-Z), grający na syntezatorach DJ Harrison i Anthony “Brew” Brewster (Fishbone, The Untouchables), klawiszowcy Neal Evans (Soulive, Talib Kweli, John Scofield) i Quincy McCrary (Unknown Mortal Orchestra, Pitbull), perkusjoniści Bobby Allende (David Byrne, Marc Anthony) i Justin Porée (Ozomatli), a także wokaliści Esther Rose i Ann oraz Regina McCrary z ukochanego tria gospel z Nashville The McCrary Sisters. Nie zabrakło też wieloletnich współpracowników, jak perkusistów Daru Jonesa (Nas, Talib Kweli) i Carla Azary (Autolux, Depeche Mode, Doyle Bramhall II). Twórczy wkład miał również C.W. Stoneking, którego porywające partie mówione słychać w ‘Abulia and Akrasia’. Nowa płyta została wyprodukowana przez White’a i nagrana w Sear Sound w Nowym Jorku, Capitol Studios w Los Angeles oraz Third Man Studio w Nashville, a całość zmiksowali Bill Skibbe, Joshua V. Smith i White w Third Man Studio w Nashville.