Premiera - 17.05.2019. 3 września 2017 roku reżyser Mike Mills wysłał e-mail do Matta Berningera, aby się przedstawić i w bardzo krótkim czasie zrodził się najbardziej ambitny projekt w prawie 20-letniej karierze The National, a plany na ciężko zapracowane wakacje odeszły w niepamięć. Filmowiec z Los Angeles właśnie kończył swój trzeci film “20th Century Women” i zainteresował się współpracą z zespołem... nad czymś. Być może teledyskiem. Berninger, który jest fanem filmów Millsa, nie tylko zgodził się na współpracę, ale także otworzył drzwi do procesu twórczego zespołu. Rezultatem jest “I Am Easy to Find”, 24-minutowy film Millsa z Alicią Vikander oraz ‘I Am Easy to Find’, 68-minutowy album The National. Ten pierwszy nie jest filmem do tego drugiego; ten drugi nie jest ścieżką dźwiękową do tego pierwszego. Dwa projekty są, jak nazywa je Mills: “Jak zabawnie wrogie rodzeństwo, które uwielbia kraść od siebie” - dzielą się muzyką, słowami, DNA i impulsami oraz wizją, mówiącą o tym, co znaczy być człowiekiem w 2019 roku, jednak niekoniecznie potrzebują siebie nawzajem. Film został skomponowany jak utwór muzyczny; muzyka była montowana jak film przez reżysera filmowego. Frontman został celowo i dramatycznie odsunięty na boczny tor, na rzecz różnych kobiecych głosów, z których prawie wszystkie długo znajdowały się na orbicie grupy. Jest inny od tego, co kiedykolwiek próbowali, ale także całkowicie zgadza się z tym, jak tworzyli przez większość swojej kariery. “The National to nie jest pięciu kolesi” - mówi Berninger, zadając kłam fotografii towarzyszącej materiałom prasowym. “To był rdzeń, ale prawda jest taka, że bardzo szybko przy płycie ‘Boxer’, Carin zaczęła pisać. Kyle i Ben, którzy są naszą sekcją dętą, stali się bardzo kreatywnymi partnerami, a następnie dołączyli Thomas Bartlett, Sufjan Stevens - drzwi były szeroko otwarte. To duża społeczność.”. Carin to Carin Besser, żona Berningera, której obowiązki związane z pisaniem tekstów rozrastały się, ale tym razem najbardziej drastyczną zmianą było to, że po raz pierwszy zewnętrzny współpracownik został uznany za twórcę całego projektu. “To, co było nowe, to posiadanie outsidera w środku procesu twórczego, dającego wiele opinii” - mówi autor tekstów, multiinstrumentalista i producent Aaron Dessner. Tradycyjnie był tym członkiem zespołu, któremu powierzono montaż rozmaitych kawałków albumu The National, a Long Pond, jego studio w północnej części stanu Nowy Jork, stało się de facto bazą dla zespołu, którego członkowie są teraz rozproszeni po Nowym Jorku, Ohio, Kalifornii i Francji. “Nie produkował w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, bardziej był przerywaczem - wywrotową siłą w środku wszystkiego i osobą kwestionującą i sugerującą oraz obalającą nasz normalny proces.”. Kiedy Mills po raz pierwszy skontaktował się z Berningerem, siódmy album The National, ‘Sleep Well Beast’ właśnie się ukazał, a zespół rozpoczął długą trasę koncertową. “Więc rozmawialiśmy przez telefon i spodziewałem się stworzenia teledysku” - mówi Matt. “Cóż, mamy te wszystkie utwory, dlaczego nie zrobimy albumu, jak filmu do wszystkich piosenek?”. Mills wspomina: “Od samego początku mówili: „Możesz zrobić wszystko, co chcesz”, co było super, ale bardzo onieśmielające. Nie znam się na muzyce, więc to było naprawdę interesujące.”. Berninger dał Millsowi kilka utworów z sesji ‘Sleep Well Beast’, w tym utwory: ‘Light Years’, ‘The Pull of You’ i ‘Quiet Light’, a także ‘Rylan’, które pochodzą sprzed dziesięciu lat. Nie było żadnych warunków co do tego, co Mills mógłby zrobić z utworami. Pojawił się pomysł idealny dla Vikander, więc napisał scenariusz z myślą o niej. Film, który został nakręcony w marcu 2018 roku (ostrzeżenie: spoiler), jest niczym więcej, jak tylko intymnym spojrzeniem na życie jednej osoby, od urodzenia do śmierci, niesamowitą sekwencją migawek z napisami i chwilami dużych i małych momentów, które składają się na życie - egzystencjalne punkty kuli. “Często bawię się, zamieniając wielkie rzeczy w małe, grając teleskopowo” - mówi Mills. “Robią to moje ulubione dzieła sztuki. Czemu więc nie zrobić portretu czyjegoś życia, a Alicia jest tak dobra, że mogłaby zagrać całą rzecz bez starzenia się protetyki. Dorastałem z bardzo silnymi siostrami i mamą oraz tatą gejem - dorastałem w matriarchacie. Przyzwyczaiłem się do wymyślania kobiet, więc znacznie łatwiej jest mi napisać postać kobiecą niż postać męską.”. Im dalej rozwijała się wizja Millsa, tym wyraźniej stawało się jasne dla wszystkich zaangażowanych, że potrzebnych będzie więcej piosenek. To działało także inspirująco dla zespołu. “W produkcji filmowej jest naprawdę szeroka i integrująca przestrzeń, w której artyści mogą współpracować ze sobą.” - mówi multiinstrumentalista i kompozytor Bryce Dessner. “Tak więc język, o którym mówił Mike, dość szybko się dopasował do tego, jak funkcjonowaliśmy.”. Pisali i nagrywali podczas trasy, tak jak zawsze. Kiedy Berninger śpiewa cichym, żałosnym głosem, istnieje bardzo duża szansa, że piosenka zostanie napisana i nawet nagrana, w pokoju hotelowym, gdzieś w Europie lub w zasięgu słuchu śpiącej rodziny. Ale teraz bezpośrednio przekazywali te części Millsowi tak jak chciał - przenosząc, a nawet usuwając je w dowolnym momencie. Gitary, które wypełniły ‘Where Is Her Head’ zostały niemal całkowicie usunięte, podobnie jak bębny, które niegdyś zakotwiczyły ‘Hey Rosey’. Kiedy w październiku 2018 roku trasa ‘Sleep Well Beast’ zakończyła się, zamiast skupić się na zwyczajowej ochronie zdrowia psychicznego, rok później The National kontynuował pisanie i nagrywanie. Mieli mnóstwo motywacji. “To film o kobiecie, więc czy czasem nie powinny być tam głosy kobiet? Jesteśmy zespołem, który został w dużej mierze zdefiniowany przez brzmienie głosu jednej osoby i nagle słyszymy inne.” - mówi Bryce Dessner. Otwierający album ‘You Had Your Soul With You’ rozwija się, jak The National: cyfrowo przetworzona linia gitary, kręcąca się perkusja, znany baryton Berningera, narastające napięcie. Następnie około 2:15, prawdziwa natura ‘I Am Easy to Find’ ogłasza: rakieta opada, struny pęcznieją, a głos dawnej koleżanki z zespołu Davida Bowie’go, Gail Ann Dorsey, rozlega się - nie jako podkład, nie jako dodatek, ale przejmuje całą piosenkę. Gdzie indziej tę rolę pełnią: irlandzka piosenkarka Lisa Hannigan czy Sharon Van Etten, Mina Tindle oraz Kate Stables z This Is The Kit lub różne ich kombinacje. Albo Brooklyn Youth Choir, z którym wcześniej pracował Bryce Dessner. W prawie każdym utworze są chóralne aranżacje i smyczki, w dużej mierze skomponowane przez Bryce'a w Paryżu. To nie jest negacja dramatycznych tendencji zespołu, ale ich redystrybucja. Obecność kobiecych głosów nie ma na celu zrównoważenia pod względem płci partii wokalnych, ani by wyrazić sojusznika lub zbadać kobiecą stronę zespołu lub życia wewnętrznego postaci Vikander tak bardzo, jak ma na celu wzmocnienie idei, że to nie jest w ogóle o jakiejkolwiek konkretnej osobie. Od samego początku ważne było, aby nie wyglądało to jak punkt widzenia kobiet, przedstawiany przez mężczyzn. “Ufałem dłoniom, w których byliśmy” - mówi Besser. “A kiedy zobaczyłem, co robi Mike, pomyślałem, że jedna z rzeczy, które robi sztuka, to pokazuje nam, jak na siebie patrzeć.”. “Tak, jest tu więcej śpiewających kobiet, ale nie zrobiliśmy tego na zasadzie: „Miejmy więcej kobiecych głosów””- mówi Berninger. “Chodziło raczej o posiadanie większej ilości ludzkich tożsamości. Lepiej byłoby mieć inne męskie głosy, ale na to nie pozwoliłoby moje ego.”. Oprócz listy wokalistów, sama muzyka jest symbolem rozszerzonego światopoglądu. “Jesteśmy znani z tego, że jesteśmy zespołem, który tworzy utwory budujące to “coś wielkiego”, a potem odchodzą” - mówi basista Scott Devendorf. “Sprawiając, że jest to bardziej płynne i otwarte, jest więcej miejsca w muzyce. Dla mnie nie jest to w żaden sposób bardziej kobiece, ale z innej perspektywy i nie tylko na gitarach.”. Utwór, który może najbardziej odzwierciedla film i strukturę Millsa, jest najbardziej rozproszony i prawdopodobnie najbardziej osobisty. ‘Not In Kansas’ pokazuje Berningera wyciszonego i spokojnego, recytującego przedmioty w jego peryferyjnym widzeniu i błyski wspomnień - nie dokładnie strumień świadomości, ale listę sztuk, artystów i bliskich, które mogą wydawać się niewielkie lub rozrzucone na własną rękę, ale razem składają się w całe życiowe doświadczenia (Berninger twierdzi, że oryginalna wersja, którą przekazał Millsowi, zawierała teksty o prawie każdym, kogo zna, w tym jego masażyście i kierowcy Ubera). I choć z pewnością jest autobiograficzny - książka o artystce Hanne Darboven była w jego sypialni, naprawdę wsłuchiwał się w R.E.M. i Robercie Flack, jego tata naprawdę doznał złamania spiralnego podczas jazdy na łyżwach - refleksja jest nieodłączną częścią zarówno filmu, jak i misji albumu, aby dowiedzieć się, co dokładnie tworzy człowieka, a ponadto, jak presja chwili zmusza wszystkich do bardziej zdecydowanego myślenia o wielkich pomysłach, do przetwarzania chaosu, do zrozumienia stawek. “W zasadzie odczuwam, że każdy album zbliża się do punktu centralnego” - mówi Berninger. “’Sleep Well Beast’ była pod pewnymi względami zanurzeniem w naszym małżeństwie, ale jeśli to była trampolina do nurkowania o długości trzech stóp, to wydaje się, że nurkowanie z klifiu dotyczy nie tylko związku, ale tożsamości. Nie wiem, czy jesteśmy bliżej środka cebuli, ale czuję, że lepiej rozumiem cebulę i czuję się lepiej z cebulą. Wiem, że jestem moim tatą, moją mamą, moją córką, moją żoną, moim zespołem, moimi przyjaciółmi, moją babcią, facetem, który odciął mnie od wszystkiego i facetem, który tego nie zrobił. Jestem tymi doświadczeniami. Jestem tymi wpływami. To tylko starzejące się wiadro. Wszystkie te zapisy i wszystkie te rzeczy są już moim życiem pozagrobowym.”. Aaron Dessner uważa, że wpływ Millsa na proces zespólu jest nieusuwalny. “Powiedział, że często wyrzucał scenę z oświadczeniem w filmie, ponieważ zdawał sobie sprawę, że rzeczywista suma będzie bardziej interesująca. Myślę, że to była ważna lekcja, aby uświadomić sobie, że możesz wypuścić to, co napisałeś, do czego jesteś tak przywiązany, że myślisz, że jest to ptak w ręku lub krytyczne ziarno czegoś. Wiele razy w przeszłości nigdy nie kończyliśmy nagrań, dopóki nie zabrakło nam czasu. Więc w tym procesie niczego nie trzymaliśmy. W rzeczywistości odrzucaliśmy wiele takich rzeczy, które w przeszłości mogły być uważane za przeboje. Następnym razem, gdy usiądę do pisania muzyki The National, myślę, że będę miał inną perspektywę.”. Do tego czasu The National musi dowiedzieć się, jak to wszystko przełożyć na scenę. Podobno chcieliby zabrać ze sobą wszystkich wokalistów, ale będzie to logistycznie niemożliwe. “Celowo jest to organiczna, niezgrabna, dwugłowa rzecz i to nas wszystkich ekscytowało” - mówi Mills. “Nie wiedzieliśmy, dokąd to zmierza i nie wiedzieliśmy, co z tego będzie.”. Matt Berninger jest jeszcze bardziej zwięzły w swojej ponownej ocenie. “Były to nieopierzone pomysły, które moglibyśmy przekazywać sobie nawzajem, a ludzie wkładali w to trochę piór. Na końcu był indyk.”. ‘I Am Easy To Find’ został wyprodukowany przez Mike'a Millsa i The National w Long Pond, Hudson Valley, NY.